Prošlo je 29 godina od genocida, ali svake godine žene Srebrenice se sjećaju svojih sinova, očeva, muževa koje su izgubile na najtragičniji mogući način. Genocid u Srebrenici se smatra najgorim pokoljem civila u Evropi nakon Drugog svjetskog rata.

U godinama nakon toga, tijela su iskopana, a žrtve identificirane DNA ispitivanjem. Oko 1000 žrtava ostaje da se pronađe. Ono što se dogodilo u Srebrenici označilo je sramotu za međunarodnu zajednicu jer je grad Srebrenica 1993. proglašena ,,sigurnom zonom’’ UN-a za civile.

Majke ostaju da se bore dok ne pronađu i posljednju kost svojih najmilijih.

ONE SU MAJKE SREBRENICE

One su žene koje punih 28 godina ne odustaju od borbe za dostojanstvo svojih sinova, braće, muževa ubijenih u julu 1995.godine u genocidu u Srebrenici.

Njihov život, nade, radosti i tuge, punih 28 godina ispisuje svakodnevna borba za istinu i pravdu – istinu o mjestima ubijanja i skrivanja posmrtnih ostataka  njihovih sinova, muževa, braće, rođaka i pravdu za njihove ubice.

Iako je tuga znak po kome se prepoznaju, strah od suočavanja sa mjestima na kojima su ubijani njihovi najmiliji, strah od suočavanja sa njihovim ubicama, strah od njihovih  prijetnji i uvreda,  nikad nisu pokazale.

Njihova hrabra srca krvarila su nad grobnicama u kojim su bila sakrivena tijela njihovih najmilijih, suočavala su  se sa negatorima genocida, u haškim sudnicama ispred sebe su gledale lica ubica svojih sinova,  njihovih naredbodavaca, bivale su napadane, vrijeđane, ali nikad nisu odustajale.

One su majke, sestre, supruge, kćerke… koje punih 28 godina, svakog 11-og u mjesecu izlaze na proteste kako bi svijet podsjetile na zločin genocida u Srebrenici.

One su, jednostavno, majke, sestre, supruge, kćerke čija su se srca zaklela da na putu traženja istine o genocidu počinjenom u Srebrenici i kazne za počinitelje genocida, nikada odustati neće.

Na tom putu može ih samo smrt zaustaviti.

Njih svijet prepoznaje
kao MAJKE SREBRENICE.